De eerste 6 weken

Column Jason en Peter nr 2 juni 2011

De eerste 6 weken.

Vooral de eerste weken zijn erg belangrijk om de hond aan het kind te laten hechten. Steeds die 2 op elkaar “plakken”. De kerstvakantie kwam erg goed uit, twee weken in het teken van Jason en Peter:

Waar Jason is, is Peter. Jason gaat boven spelen, wij (Robbert en ik) tillen Peter naar boven en leren hem trap te lopen, wat hij gelukkig snel door heeft. Jason gaat eten, Peter ligt naast/onder zijn stoel en wacht op het laatste hapje. Jason zit op de bank tv te kijken, Peter zit naast hem. Het kerstdiner bij familie in Amsterdam komt nog te vroeg voor die twee. Ze hebben nog geen echte band met elkaar, dat kost tijd . Dus het kerstdiner afgezegd wat maar moeilijk is uit te leggen aan de familie. 

Met Jason regels opgesteld: Peter is zijn hond, Jason geeft Peter zijn eten, Jason speelt met Peter, Jasper gaat 1 keer per dag mee wandelen, en Peter slaapt bij Jason op zijn kamer. Jason vindt Peter geweldig, maar die regels maar niks.

Ook het eten van Peter is wel even wennen: een hond van Helphûn Fryslân krijgt niet gewone hondenbrokken maar “BARF” wat staat voor bones and raw food. Voor de eerste week kregen we al voer mee: een zak met runder (orgaan) vlees en een stuk knars (botten). 's Avonds meteen alles volgens schema afgewogen en in dag porties in de diepvries gedaan. Voor Jason een enorme overwinning om iedere dag Peter zijn eten te geven. Jason houdt niet van vlees, eet het zelf heel weinig en een slagerij ruikt hij al op een paar honderd meter afstand. Nu geeft hij Peter een bak met runderhart en bot, of zelfs runderstrot (dat ziet er zo vies uit dat ik op deze site er geen foto van wil plaatsen!). Jason balanceert wel met de voerbak boven zijn hoofd zodat hij het niet hoeft te zien, minder hoeft te ruiken en Peter er niet al springend bij kan. Peter moet één dag in de week vasten. Jason noemt dit de Ramadan dag.

De eerste weken zijn best wel pittig. Ineens een hond in huis met zijn eigen karakter. Hij blaft, waarom? Wil hij iets “zeggen” over Jason? Of moet hij er gewoon uit? Heeft hij honger, is hij me aan het uitproberen? Etc. Wij moeten Peter nog leren kennen. En Peter moet natuurlijk wennen aan zijn nieuwe baasje, het gezin, de kater Storm en het huis. Het moeilijkst is toch wel om hem geen aandacht te geven wanneer Jason thuis is. En wanneer Jason naar school gaat is het ook weer moeilijk om Peter weinig aandacht te geven. De eerste weken ben ik krampachtig bezig Peter en Jason op elkaar te plakken. Het lukt wel maar ik moet zelf veel uitvinden. Ik weet dus niet of ik het goed doe.

Maar gelukkig de nodige steun aan het forum van Helphûn Fryslân. 

De eerste weken hebben we al veel positieve veranderingen bij Jason gezien:

Jason durfde nooit alleen naar het toilet, niet alleen naar boven toe en al helemaal niet alleen thuis te zijn. Na 2 weken had Jason ons niet meer nodig om ergens in huis naar toe te gaan. Jason vroeg me al of ik het niet mistte om “meeloop moeder” te zijn. Peter had deze “taak”al snel van me overgenomen.

Wat ons in jaren niet gelukt was kreeg Peter binnen 2 weken voor elkaar! Jason sliep ook zonder problemen met zijn slaapkamerdeur dicht! Dat hadden wij nooit verwacht. Wat staat ons nog meer te wachten?