We mogen weer! En de reis gaat naar…Zuid Frankrijk, Haute
Languedoc, Fraïsse sur Agout, camping le Pioch. De camping waar we 9 jaar
geleden voor het eerst waren en nog steeds, als we op vakantie kunnen, iedere
zomervakantie naar toe gaan. Een heerlijke rustige camping, mooie omgeving waar we ieder jaar wel iets anders ontdekken, Nederlandse
eigenaren, en over het algemeen niet te heet en de nachten koel. En we kunnen
eten voor Peter meenemen en daar in de vriezer kwijt.
Peter eet
Barf (bones and raw food). Het eerste jaar met Peter naar Frankrijk
dachten we makkelijk aan vlees voor hem te komen…dus niet, runderhart was te
duur voor honden en kregen we niet van de plaatselijke slager. We waren die
vakantie veel tijd kwijt om eten voor Peter te vinden dus nemen we het
tegenwoordig kant en klaar in pakketjes mee. Per portie, ruim 300 gram bot, 200
gram (orgaan) vlees en een blokje gehakte rauwe groente.
Ik ben van huis uit gewend om tijdens de vakantie te trekken
van camping naar camping, maar met mijn mannen is dat geen optie. Robbert is
geen kampeerder en weet na 10 jaar nog steeds niet hoe de tent opgezet moet
worden (wil het ook niet weten). Jason en Peter hebben er moeite mee wanneer
alles weer afgebroken wordt.
Toen Jason peuter en kleuter was huilde hij de hele camping
bij elkaar toen we alles gingen opbreken. Zijn veilige plekje werd zomaar
weggehaald. Ook een reden om steeds naar dezelfde camping te gaan, het voelt
goed en veilig voor Jason, hij weet hoe het eruit ziet en kijkt er ieder
jaar naar uit om er weer naar toe te
gaan.
Tijdens de vakantie zien we vaak de grootste
ontwikkelingssprongen van Jason. Hij is dan lekker uitgerust, veel in de
natuur en weinig prikkels.
Jason ging dit jaar na een onweersbui naar zijn bed. Samen met Peter in een aparte
tent. Toen hij net lag barstte het onweer weer los maar Jason bleef in zijn
tent. Peter was nogal bang geworden van het onweer en waarschijnlijk ook van het water onder de tent. Jason heeft hem
getroost en liet hem, volgens eigen zeggen, niet zien dat hij zelf ook bang was
anders zou Peter nog banger worden.
We konden Jason dan ook met een gerust hart achterlaten op
de camping terwijl wij boodschappen gingen halen of op een bankje waar hij
samen met Peter ging zitten zodat wij een kathedraal konden bezoeken.
Bij ons favoriete restaurant les Commanderie in Salvetat
vertelde Frederique de eigenaresse ons, dat er die avond vuurwerk in het dorp
was. Jason is bang voor vuurwerk maar wil daar als bijna 11 jarige niet voor
uitkomen dus zei hij snel: “Peter is bang voor vuurwerk”. Frederique kent
Jason al een aantal jaar dus zorgde ze ervoor dat er snel een toetje kwam en
we voor het vuurwerk begon, weg konden gaan.
We overnachten op de heen en terugreis de laatste 3 jaar bij
Edith en Bart en hun zoon Pepijn van Les Fruits du Passau, in een Chambres d’
Hotes. Een heerlijk adres waar Jason zich helemaal thuis voelt. De heenweg
bleven we 2 nachten en Jason heeft de hele dag met andere kinderen in het
zwembad gespeeld.
Op de terugreis ging Jason ná het avondeten mee naar onze
kamer maar vroeg al snel of hij nog naar buiten mocht, hij wilde vragen of hij
mee mocht doen met voetballen! Natuurlijk! Toen ik even later uit het raam keek
zag ik hem op doel staan en fanatiek mee doen! Na het voetballen bleef hij nog
even kletsen met leeftijd genoten en kwam, in het donker zelf naar boven! Weer
een super positieve ervaring en afsluiting van een heerlijke vakantie!
Jason bleef met Peter voor de kathedraal wachten
Peter bleef bij het opbreken zo lang als mogelijk bij de
tent van Jason
