Dit is Jason, 8 jaar, hoogsensitief en in oktober 2010 gediagnosticeerd met een lichte vorm van het Syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Sinds december heeft Jason een maatje: hulphond Peter, een Shetland Sheepdog, 1 jaar oud.
Over de
belevenissen van Jason en Peter ga ik, Loes van Heijningen, moeder van Jason,
een column schrijven.
In het najaar
namen wij, Robbert, mijn man en ik, eindelijk de stap om een hond aan te
schaffen.
We hadden het er
wel regelmatig over gehad maar nu was de tijd gekomen.
Jason is enig
kind en dat heeft onze keuze voor een hond mede beïnvloed. Met een hond zou hij
zich minder alleen voelen en misschien ook minder snel bang, lekker wandelen,
spelen, etc.
Een Golden
Retriever leek ons de ideale hond. Lekker speels en een goed karakter. Via
internet kwamen we bij de site van Helphûn Fryslân. Eén van de honden zou binnenkort bevallen,
de drie beste pups worden opgeleid als hulphond, de rest verkocht. Wij gingen
voor een van van de te verkopen pups. Dus de formulieren ingevuld om op de
wachtlijst te komen.
Na diverse telefoontjes en een intake gesprek met Anita de
Bruin van Helphûn Fryslân werd ons tot onze verrassing een hulphond voor
kinderen met ASS (Autisme Spectrum Stoornis) aangeboden. We hebben niet meteen
“ja” gezegd want wilden eerst alles goed te overwegen. Een hulphond blijkt niet
zo maar een hond, daar zit echt meer aan vast. Om te beginnen wordt de hond voor je uitgekozen en heb je
geen inspraak over ras, leeftijd en karakter. Dat wordt voor je bepaald en dat is - zeker voor ons- wel even wennen.
En dan zijn er de
voorschriften. Zo moet de hond altijd bij Jason op de kamer slapen, bij Jason
op de bank liggen en alleen rauw vlees en botten eten. Ook moet de hond een
hulphondhesje om zodat iedereen kan zien dat het een hulphond is waardoor
iedereen dan weer weet dat er iets met Jason is, in dit geval een vorm van
autisme .....(we wonen in een klein stadje). Maar anderzijds zo stelde Anita,
een hulphond geeft een kind veiligheid, het kind slaapt beter, zorgt ervoor dat
een kind alleen naar buiten durft, mensen op straat gaan vragen stellen over de
hond waardoor het kind uitgedaagd wordt met anderen te praten, het kind kan met
de hond naar een winkel, durft te gaan
logeren, etc. etc. Anita vertelde het met veel enthousiasme.
Na een dag
lang beraad, vol wikken en wegen hebben wij de stap gewaagd, wij doen het! Al snel volgde een weekend van training
en les bij Helphûn Fryslân en
maakten we kennis met Peter. Na een laatste check door Anita op geschiktheid
-is er een klik met de hond- mochten
wij Peter dan eindelijk
meenemen naar huis. Daar keek Jason al met spanning naar ons uit. Het grote
avontuur kan beginnen.