maandag 21 januari 2013

Nieuw blog voor het platform Wijze ouderconsulenten




Dit is Jason, 8 jaar, hoogsensitief en in oktober 2010  gediagnosticeerd  met een lichte vorm van het Syndroom van Asperger, een vorm van autisme. Sinds december heeft Jason een maatje: hulphond Peter, een Shetland Sheepdog, 1 jaar oud.

Over de belevenissen van Jason en Peter ga ik, Loes van Heijningen, moeder van Jason, een column schrijven.

In het najaar namen wij, Robbert, mijn man en ik, eindelijk de stap om een hond aan te schaffen.
We hadden het er wel regelmatig over gehad maar nu was de tijd gekomen.
Jason is enig kind en dat heeft onze keuze voor een hond mede beïnvloed. Met een hond zou hij zich minder alleen voelen en misschien ook minder snel bang, lekker wandelen, spelen, etc.
Een Golden Retriever leek ons de ideale hond. Lekker speels en een goed karakter. Via internet kwamen we bij de site van Helphûn Fryslân. Eén van de honden zou binnenkort bevallen, de drie beste pups worden opgeleid als hulphond, de rest verkocht. Wij gingen voor een van van de te verkopen pups. Dus de formulieren ingevuld om op de wachtlijst te komen. 

Na diverse telefoontjes en een intake gesprek met Anita de Bruin van Helphûn Fryslân werd ons tot onze verrassing een hulphond voor kinderen met ASS (Autisme Spectrum Stoornis) aangeboden. We hebben niet meteen “ja” gezegd want wilden eerst alles goed te overwegen. Een hulphond blijkt niet zo maar een hond, daar zit echt meer aan vast.  Om te beginnen wordt de hond voor je uitgekozen en heb je geen inspraak over ras, leeftijd en karakter.  Dat wordt voor je bepaald en dat is - zeker voor ons-  wel even wennen. 
En dan zijn er de voorschriften. Zo moet de hond altijd bij Jason op de kamer slapen, bij Jason op de bank liggen en alleen rauw vlees en botten eten. Ook moet de hond een hulphondhesje om zodat iedereen kan zien dat het een hulphond is waardoor iedereen dan weer weet dat er iets met Jason is, in dit geval een vorm van autisme .....(we wonen in een klein stadje). Maar anderzijds zo stelde Anita, een hulphond geeft een kind veiligheid, het kind slaapt beter, zorgt ervoor dat een kind alleen naar buiten durft, mensen op straat gaan vragen stellen over de hond waardoor het kind uitgedaagd wordt met anderen te praten, het kind kan met de hond naar een winkel, durft te gaan  logeren, etc. etc. Anita vertelde het met veel enthousiasme. 

Na een dag lang beraad, vol wikken en wegen hebben wij de stap gewaagd, wij doen het!  Al snel volgde een weekend van training en les bij  Helphûn Fryslân en maakten we kennis met Peter. Na een laatste check door Anita op geschiktheid -is er een klik met de hond- mochten  wij  Peter dan eindelijk meenemen naar huis. Daar keek Jason al met spanning naar ons uit. Het grote avontuur kan beginnen.