maandag 3 juni 2013

Op naar Denemarken!





Dit jaar een keertje niet naar Spanje in de Meivakantie maar naar Denemarken. Het hoofddoel is uiteraard LEGO land. Jason is deskundige op het gebied van LEGO Star Wars en wilde heel graag naar LEGO land. Dus een huisje gehuurd op een half uurtje rijden van Billund. Uiteraard een huisje waar honden welkom zijn, want zonder Peter gaan en kunnen we niet meer weg.
Vrijdag voor ons vertrek nog een drukke dag, Jason had de K(r)oningspelen op school en er moest natuurlijk gepakt worden, we wilden zaterdagochtend vroeg vertrekken. Ondanks inpaklijsten heb ik toch nog altijd last van inpakstress. Om 20.30 stond de auto ingepakt klaar! Jason naar bed, nog even zitten, laatste rondje met Peter en dan ook op tijd onder de wol…Helaas liep dat iets anders. Nadat ik alle slaaprituelen had gehad met Jason en naar de deur liep sprong Peter bij Jason op zijn bed en ging uitgebreid staan plassen!! Geen klein plasje maar een enorme straal en plas! Peter meteen opgepakt en buiten gezet, de deken en dekbedovertrek eraf gehaald en het donzen dekbed in bad uitgespoeld en het beddengoed in de wasmachine. Erg leuk hoor zo’n gevoelige hond die spanningen bij Jason en mij feilloos aanvoelt maar wanneer ik ook gespannen ben wordt hem dat blijkbaar allemaal teveel, de medaille heeft dus ook een keerzijde…
Peter nogmaals uitgelaten en toch maar besloten om hem weer naar Jason te brengen die niet kon slapen zonder Peter. Dekbed afgeschermd met een waterdichte molton onderlaken en op hoop van zegen…We hebben de heren niet meer gehoord. 

De volgende dag iets later dan gepland vertrokken. Peter was het eerste gedeelte nog erg pieperig in de auto. De routeplanner werkte niet in Nederland maar gelukkig wees de planner ons vanaf de Duitse grens goed de weg en na één keer overgeven door Peter, keurig op een wegwerp onderlegger, kwamen we 16.00 in ons huisje aan. Jason installeerde zich op de bank en ik ging de bedden opmaken. Toen ik weer in de huiskamer kwam bleek Peter er niet te zijn…Paniek!! Wij roepend het park over. Maar geen Peter.  Na zeker 3 kwartier over het park gelopen te hebben heb ik de auto gepakt en Robberts telefoon omdat de mijne leeg was en in het huisje aan de oplader stond, want die hadden we in Nederland als routeplanner gebruikt. Robbert en Jason zijn samen met andere Nederlanders in het park gaan zoeken. Jason was erg ongerust maar niet echt in paniek. Hij zei zelfs tegen Robbert dat ze niet allemaal tegelijkertijd naar Peter moeten roepen omdat Peter dan helemaal gedesoriënteerd zou raken. Wat is hij gegroeid het afgelopen jaar! Ik ben, op mijn gevoel, rond gaan rijden en bij parkeerplaatsen gestopt en Peter geroepen. Bij een restaurant uitgestapt en binnen gevraagd of ze misschien een hond hadden gezien. Helaas niet. Telefoonnummers achtergelaten. Ik had geen foto van Peter bij me maar “Lassie” kennen ze overal (nee, niet de toverrijst). Alleen is Peter wat kleiner. Ik liep nog even om het restaurant heen en in de verte zag ik Peter voor een wandel “klap” hekje staan, hij wilde richting het huisje gaan, weg van de plek waar ik stond maar gelukkig reageerde hij op mijn roepen en kwam meteen aangerend. Pfff wat een opluchting. In het restaurant doorgegeven dat ik hem gevonden had en meteen naar mijn telefoon gebeld die Robbert en Jason niet hoorden omdat ze nog aan het zoeken waren. Peter in de auto gezet en naar het park. Op zoek gegaan naar Jason en Robbert maar die hadden inmiddels weer van anderen gehoord dat ik Peter had gevonden. Ik had er niet aan moeten denken wanneer we Peter langer kwijt waren geweest. Jason riep al dat hij weigerde zonder Peter naar Nederland te gaan. Ik had al even visioenen van een ontroostbare Jason die niet kon slapen…Maar gelukkig Peter was er weer. We kwamen er achter dat de voordeur niet goed sloot en vanzelf weer open ging. En aangezien Peter een jonge dominante reu is, is hij zijn neus achterna gelopen. Het “gekke” is dat ik vrijdags voor ons vertrek een naam/tel.nr. kokertje heb  gekocht wat hij ook om had. Dat gaf me genoeg rust om mijn hoofd koel te houden. Ik leer steeds beter naar mijn gevoelens en intuïtie  te luisteren!